موضوع مکان یابی تسهیلات یک تصمیم مدیریتی استراتژیک می باشد. از یک طرف ماهیت استراتژیک مسائل مکان یابی تسهیلات ایجاب می کند که هر مدل منطقی، زمینه هایی از عدم قطعیت وابسته به آینده را در نظر بگیرد. از طرف دیگر به طور کلی تصمیمات حوزه مکان یابی بر یک مبنای زمانی بلند مدت، ساخته شده و فاکتور های تأثیر گذار بر چنین تصمیماتی در طول زمان تغییر می کنند. از آنجایی که سرمایه گذاری لازم برای مکان یابی و مکان یابی مجددد تسهیلات زیاد می باشد، به منظور کاهش هزینه ها و برای همگام شدن با چنین شرایطی، مدل های مکان یابی و تخصیص پویا تحت شرایط عدم قطعیت توسعه یافته اند. در تحقیق پیش رو پس از معرفی و دسته بندی رویکرد های مختلف حل مسائل مکان یابی، نمونه ی جدیدی از مسائل مکان یابی پویا تحت عدم قطعیت با در نظر گرفتن انعطاف پذیری در پوشش تقاضا و در حالت استوار ارائه گردیده است. نظر به اینکه برای پوشش دادن شرایط عدم قطعیت، از رویکرد سناریویی استفاده شده است. مدل ریاضی مربوطه در دو حالت تک و چند سناریویی ارائه شده و تغییرات اعمال شده در مدل پایه به منظور ایجاد شرایط استوار به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. تحلیل و برسی نمونه های مختلف مسائل نشان می دهد که الزاماً با افزایش پارامتر پشیمانی نسبی که در رویکرد استوار در نظر گرفته شده ، مقدار بهینه ی تابع هدف بهبود نمی یابد. در این تحقیق ظرفیت تسهیلات به صورت پیمانه ای در نظر گرفته شده و افزایش ظرفیت هر واحد پیمانه ای و یا افزایش سقف مجاز ظرفیت تسهیلات ، موجب کاهش نسبی مقدار بهینه ی تابع هدف مسئله خواهد شد. افزایش سقف مجاز ظرفیت تسهیلات منجر به افزایش زمان حل مسائل خواهد شد، اما با تغییر پارامتر پشیمانی نسبی، تغییر چندانی در زمان حل رخ نمی دهد. همچنین تغبییرات زمان حل نسبت به تغییرات ظرفیت هر واحد پیمانه ای، دارای روند منظمی نمی باشد. با تحلیل و برسی مسائل در ابعاد مختلف، می توان به این نکته پی برد که اولویت اول مدل در برآورده کردن تقاضای مشتریان، برآورده کردن تقاضاها با تسهیلات موجود و تغییر در ظرفیت های آنهاست، به گونه ای که حتی الامکان از ایجاد تسهیلات جدید ممانعت شده و یا در صورت ایجاد، تغییرات زیادی در ظرفیت آنها رخ ندهد.
