آب به عنوان یک منبع طبیعی مهم، عنصری اساسی است که در فرآیند های حیاتی و پایداری همه موجودات زنده و مدیریت منابع آب، مانند سایر مسائل اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی امری تک بعدی نیست و در ارتباط با آن (اعم از مدیریت، مصرف، انتقال و ذخیره)، بایستی ابعاد اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، زیست محیطی و امنیتی آن مطمح نظر قرار گیرد. در این راستا کشور ایران از یک طرف در زمره مناطق خشک و نیمه خشک جهان قرار گرفته و از طرف دیگر پراکنش بارش ها در مناطق مختلف دارای تفاوت فاحشی است، بطوریکه این مهم، تفاوت های معناداری را در دسترسی به منابع آبی در مناطق مختلف کشور بوجود آورده است. از این منظر سیاستگذاران و مصلحان توسعه، جهت پرکردن این شکاف و دسترسی همگان به منابع آبی مورد نیاز، مقوله انتقال آب را مطرح نموده اند، این مسئله زمانی از اهمیت دوچندان برخوردار است، که انتقال آب بین حوزه ای مطرح باشد، جایی که مرزهای قومی، استانی و منطقه-ایی را بدون ملاحظه در نوردد و مسائل اجتماعی پیش رو بدون ارزیابی پیامدهای احتمالی قابل درک نباشد.
