پارکها یکی از مهمترین فضاهای شهر تهران به حساب میآیند. پارک جنگلی سرخهحصار به عنوان یکی از قدیمیترین و بزرگترین پارکهای جنگلی شهر تهران که در محل گرههای شلوغ شهری قرار گرفته، دارای کارکردهای منحصر به فردی است. استفاده مطلوب از این فضا زمانی صورت میگیرد که استفادهکنندگان در آن احساس امنیت نمایند. با توجه به گستردگی بالای پارک و پهنهبندی موجود در آن نمیتوان از یک ادراک واحد از امنیت در پارک سرخهحصار بحث نمود. بر همین اساس سئوال اصلی پژوهش این است که شهروندان مراجعهکننده به پهنههای مختلف پارک سرخهحصار چه ادراکی از ابعاد مختلف امنیت موجود در این پهنهها دارند و آیا این ادراک در پهنههای مختلف تفاوت معناداری با یکدیگر دارند. روش تحقیق مبتنی بر روش کمی با تکنیک پیمایش و ابزار پرسشنامه محقق ساخته است. در این پژوهش با توجه به قلمرو مکانی مورد مطالعه، علاوه بر نمونهگیری از مراجعهکنندگان به پارک، اقدام به نمونهگیری از فضا و زمان نیز شده است. یافتههای به دست آمده از 504 مراجعهکننده به پارک از طریق نرمافزارهای SPSS و GIS مورد تحلیل قرار گرفت. شش بُعد ادراک از امنیت در پنج پهنه پارک سرخهحصار دارای پایایی بوده و میزان ادراک امنیت مالی، حیثیتی، اموال عمومی و نظم عمومی در پهنههای پارک دارای تفاوت معناداری با یکدیگر هستند. ادراک کلی از امنیت مراجعهکنندگان به پارک از طریق تجمیع نمرات آنها در شش بُعد امنیت حاصل شد. یافتههای به دست آمده از ادراک کلی امنیت در پهنههای مختلف پارک سرخهحصار نشان میدهد که بالاترین و پایینترین میزان میانگین ادراک کلی از امنیت به ترتیب مربوط به پهنههای اقامت، انتظار، تفریح و پیادهروی و هنرهای محیطی است. تفاوت ادراک کلی از امنیت در پهنههای مختلف به لحاظ آماری معنادار است. استفاده از شهروندان به عنوان عوامل افزایش ادراک امنیت، افزایش تعداد پُستهای نگهبانی و گشتزنی نیروی انتظامی و شهرداری، استفاده از دوربین مداربسته، تقویت آنتندهی تلفنهمراه و تجهیز روشنایی معابر فرعی و احداث نورافکنهای خوشهای از جمله راهکارهای ارتقای ادراک امنیت در پهنههای مختلف پارک سرخهحصار است.
