مشارکت یکی از ارکان اساسی در توسعه، علی الخصوص توسعه ی پایدار روستایی محسوب می شود، اما در کشورهای در حال توسعه طرح ها و پروژه های توسعه روستایی، بدلیل بی توجهی به این مسأله با شکست مواجه شده اند. در همین راستا در مقاله حاضر ما در میان عوامل متعدد مؤثر بر مشارکت اجتماعی میان روستاییان، به بررسی نگرش های اجتماعی و تأثیر این نگرش ها بر میزان مشارکت اجتماعی در میان آنان می پردازیم. در این پیمایش، جامعه آماری سرپرستان خانوارهای ساکن روستای دشه بودند که با استفاده از شیوه سهمیه بندی 190 نمونه بدست آمده و به روش قرعه کشی نمونه ها انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوری اطلاعات جمع آوری و با بسته نرم افزار آماری spss با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطیِ متناسب با سطوح سنجش متغیرها، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در بخش یافته ها شاخص مشارکت اجتماعی در سطح ذهنی و سطح عینی مورد سنجش قرار گرفته و نگرش های اجتماعی نیز در این تحقیق که شامل اعتقاد به کارگروهی، نوگرایی، تقدیرگرایی، اعتقاد به پیشرفت و ترقی در روستا و طایفه گرایی می باشد، در ارتباط با میزان مشارکت اجتماعی در میان روستاییان مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد که هر چه میزان نوگرایی، تمایل به کار گروهی و اعتقاد به ترقی و پیشرفت در میان روستاییان بیشتر باشد، میزان مشارکت اجتماعی نیز در میان آنان بالاتر می رود، این در حالیست که اعتقاد به طایفه گرایی و تقدیرگرایی در میان روستاییان به عنوان موانع مشارکتی عمل می کنند. همچنین رگرسیون چند متغیره نشان داد که اعتقاد به پیشرفت و ترقی و تقدیرگرایی به ترتیب بیشترین و کمترین تأثیر را بر میزان مشارکت اجتماعی دارند.
