هدف پژوهش حاضر، بررسی زمینه‌های توسعه‌نیافتگی استان کردستان در حوزه‌ی آب مبتنی بر نظریه‌های توسعه‌نیافتگی اقتصادی-اجتماعی، توسعهی محلی و جامعه‌شناسی محیط‌زیست و همچنین ارائه‌ی راهکارهایی مبتنی بر توسعهی استان کردستان جهت فعال‌نمودن حوزه‌های پیشران توسعهی استان (آّب) و مانع‌زدایی از آن است. روش مورد استفاده در این پژوهش، گرندد تئوری، ابزار گردآوری داده‌ها مصاحبه‌ی نیمه‌ساخت‌یافته با نخبگان حوزه‌ی آب استان کردستان و روش تحلیل داده‌ها، تحلیل مضمونی است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، در حال حاضر استان کردستان در حوزه‌ی آب در وضعیت توسعه‌نیافتگی قرار دارد؛ مهمترین زمینه‌ها، عوامل و پیامدهای توسعه‌نیافتگی در بخش آب استان کردستان عبارتند از: تغییرات اقلیمی، فقدان مدیریت یکپارچهی آب، کمبود اعتبارات، بی‌توجهی بخش نخبگان دانشگاهی و نمایندگان به مسئله‌ی آب استان، موانع طبیعی بهره‌برداری، کاهش سهم تخصیص به شیلات و کشاورزی و مسائل ناشی از انتقال آب سدها به مناطق دیگر (انتقال آب بین حوضه‌ای). همچنین بر اساس یافته‌های پژوهش مهمترین مزیت‌های توسعه‌ای بخش آب استان عبارتند از: مزیت نسبی آب قابل بهره‌برداری و ذخیره‌سازی آن، اراضی دیم وسیع، توسعهی سامانه‌های نوین آبیاری و فعالیت‌های کشاورزی، گردشگری آبی و توسعهی فعالیت‌های شیلات و آبزیان. در مجموع می‌توان گفت آب می‌تواند بعنوان یکی از پیشرانه‌های مهم توسعه در استان کردستان عمل نماید و دیگر ظرفیت‌‌های توسعه در استان مانند کشاورزی، گردشگری، معادن و صنعت را فعال نماید.
