پژوهش حاضر با هدف تبیین بدن مندی و برساخت مردانگی، به تحلیل روایت های مردان از تجربه کردن جراحی های زیبایی می پردازد. بر همین اساس، با استفاده از آرا و نظرات شیلینگ به عنوان متفکر برجسته ی حوزه ی بدن مندی، درصدد ارایه ی چارچوبی مفهومی حول بدن مندی و برساخت مردانگی به منظور پاسخ به سوالات تحقیق برآمدیم. شیلینگ قایل به اهمیت بدن و بدن مندی به عنوان واسطه ی چندبُعدی ساخت جامعه است و جراحی زیبایی در عصر زندگی مدرن را ابزاری برای انطباق با محیط پیرامون و تجسم-یافتگی سوژه می بیند. این پژوهش با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل روایت، داده های خود را از طریق صاحبه ی باز با تعداد 20 نفر از مردان ساکن شهر سنندج که یکی از انواع جراحی زیبایی را تجربه کرده بودند و همچنین 4 نفر پزشک متخصص در زمینه ی جراحی زیبایی به عنوان مرجع تایید داده ها گردآوری نموده است. شیوه نمونه گیری در این پژوهش، گلوله برفی بوده و برای تحلیل محتوای مصاحبه ها از تکنیک تحلیل تماتیک استفاده شده است. در مجموع، داده های تولیدشده در قالب 97 مفهوم عمده، 24 مقوله ی محوری و 8 مفهوم اصلی کدگذاری و تحلیل شده اند. مفاهیم اصلی به دست آمده شامل: ساخت بازاندیشانه ی خود، بازنمایی بدن، مدیریت تاثیرگذاری، معاشرت پذیری، خلق تکنولوژیکِ بدن، روئیت پذیری، مردانگیِ هژمونیک و مُدگرایی است. نتایج نشان می دهد که بدن مندیِ مردانه و برساخت مردانگی در شهر سنندج، متاثر از مولفه هایی چون زوال سنت گرایی و نظارت های سنتی بر مردان، رشد فناوری های ارتباطی نظیر شبکه های اجتماعی در فضای مجازی، دسترسی آسان به تکنولوژی های تغییرشکل بدن، تغییر نگاه جامعه نسبت به مردان ایده آل، ارایه ی تعاریف جدید از مردانگی و زوال مرزبندی های مردانگی است.
