فراگیری ویروس کووید 19 در سراسر جهان، اضافه شدن روزافزون به آمار مبتلایان و مرگ ومیرهای ناشی از ابتلا به آن سبب شده تا اخبار مربوط به این پدیده ی جدید در صدر اخبار رسانه ای جهان قرار گیرد و التهابی جهانی را به همراه داشته باشد. ایران نیز همانند بسیاری از کشورهای دنیا، مقصد این ویروس ناخوانده بود که تاکنون ضمن تحت تاثیر قراردادن زندگی روزمره مردم در تمامی استان های کشور، سبب تعطیلی دانشگاه ها، مدارس، مکان های زیارتی و سیاحتی، مساجد و مراسمات مذهبی، محدودیت ترافیک بین شهری و داخل شهری و در نهایت اختلال در فعالیت های اجتماعی و اقتصادی شهروندان شده است. تبلیغات گسترده ی رسانه های خبری اعم از شبکه های خبری و رسانه های مجازی علی رغم اینکه نوعی اطلاع رسانی در خصوص پیشگیری از ابتلا به این ویروس محسوب می شود، اما باری روانی و اجتماعی را نیز بر اقشار مختلف مردم وارد کرده که تا حد زیادی، در کنار بالا بردن حساسیت ها و کنارگذاشتن سنت های پیشین سبب برچسب زدن به افراد به بهانه های مختلفِ احتمال انتقال ویروس (به سبب داشتن سرماخوردگی، عطسه کردن، سرفه کردن، تب داشتن و غیره) می شود. برخی از افرادی که به ویروس کرونا مبتلا شده اند، و یا اینکه مشکوک به داشتن آن بوده اند ولی هم اکنون و بر اساس آزمایشات موثق پزشکی درمان شده و نشانه ای از بیماری در آنها نمانده است نیز کماکان آماج رفتارهای تبعیض گرایانه ی افراد پیرامون خود در محیط های جمعی قرار گرفته و پیوسته داغ ننگ می خورند. این افراد به جهت فرضیات دیگران مبنی بر احتمالِ انتقال ویروس، همواره از محیط های جمعی و حلقه های دوستان و همکاران رانده شده و نوعی رفتار تبعیض گرایانه در قبال آنها اِعمال می شود که در نهایت پیامدهای روحی، روانی و اجتماعی خاصی برای آنها به همراه دارد.
