ترک خوردگی در سازههای بتنی یکی از معضلاتی است که بنا به دلایل مختلف در داخل بتن شکل میگیرد، در نتیجه نفوذپذیری افزایش یافته و راهی مناسب را برای ورود مایعات و گازها ایجاد میکند؛ همین امر باعث خوردگی آرماتورها و زوال سازهی بتنی میگردد. از آن جایی که افزایش دوام بتن، برای توسعهی پایدار لازم است؛ لذا رویکردهای خودترمیمی ممکن است به عنوان راه حلی مناسب مورد توجه قرار گیرند در این میان علاوه بر روشهای معمول خودترمیمی که اغلب اساس شیمیایی دارند اخیرا روشهای جدیدی با عنوان رسوب معدنی باکتریایی توجه ویژهی محققین را به خود جلب کرده است. در بسیاری از تحقیقات صورت گرفته رسوبات باکتری علاوه بر بهبود خواص مکانیکی بتن باعث افزایش دوام بتن در محیطهای مخرب شده است. لذا در تحقیق حاضر مروری بر تاریخچه ی شروع و توسعه ی این فنآوری و جایگاه حال و آینده ی آن خواهد شد.
