بتن از پر کاربردترین مصالح ساختمانی بوده که مواد اولیه آن ارزان و در دسترس می باشند. این ماده با وجود مزایای بسیاری که دارد، دارای معایبی از جمله مقاومت کششی بسیار پایین میباشد. همین مسئله سبب شده است که مهندسین به دنبال راه حلی برای این مشکل باشند. مقاومت کششی پایین بتن موجب ترک خوردگی و کاهش عمر مفید آن میشود. بنابراین اگر بتوان از ایجاد و گسترش این ترکها جلوگیری کرد، کمک بزرگی به افزایش عمر مفید سازه شده است. از جدیدترین روشهای ترمیم ترک بتن میتوان به روش خودترمیم اشاره کرد. در این روش از یک فرآیند میکروبی که در آن فعالیتهای متابولیکی، منجر به رسوبات کربنات کلسیم می گردد، استفاده می شود که باعث ترمیم ترکها و کاهش نفوذپذیری بتن خواهد شد. از مزایای روش خودترمیم می توان به عدم دخالت نیروی انسانی و کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری پس از ساخت اشاره کرد. لازم به ذکر است که در این روش میکروبهای مصرفی (شامل انواع باکتری) جهت فعالیت، نیاز به محیط رشد و عمل آوری مناسبی دارند تا بتوانند به خوبی ترکهای بتن را پر کنند. در این مقاله به بررسی تأثیر محیطهای مختلف عمل آوری بتن، بر رشد و فعالیت باکتریهای موجود در آن پرداخته شده و در نهایت مقایسه ای بین این محیطها صورت گرفته است.
