معایب موجود در مصالح ساختمانی این نیاز را ایجاد میکند که با استفاده از مصالح جدید این ضعفها پوشش داده شوند. میلگردهای فولادی یکی از پرکاربردترین مصالح در سازههای بتنآرمه میباشد. این میلگردها دارای ضعفهای هستند که ازجمله آن میتوان به خوردگی در شرایط مختلف اشاره کرد. میلگردهای پلیمری باهدف پوشش دادن ضعفهای میلگردهای فولادی امروزه در حال گسترش در سازههای بتنآرمه هستند. وزن پایینتر، مقاومت کششی بالاتر، مقاومت در برابر خوردگی، عایق بودن مغناطیسی، حمل و جابجایی آسان از ویژگیهای مهم میلگردهای پلیمری هستند. میلگردهای پلیمری چندین نوع مختلف دارند. در این تحقیق تجربی انجامشده به شناسایی مقاومت پیوستگی میلگردهای پلیمری با بتن سبک سازهای ساختهشده از سنگدانه سبک و مقایسه آن با میلگردهای فولادی تحت اثر حرارت پرداختهشده میشود. دماهای انتخابشده برای اعمال به 522 و 152 درجهی سانتیگراد میباشد. میلگردهای انتخابشده در سه قطر ، نمونهها دماهای 352 35 و 31 میلیمتر از نوع پلیمری شیشهای ،8 3 و فولادی میباشد. نمونهها در ابعاد مکعبهای 322 در 322 میلیمتری ساختهشدهاند. نمونهها به مدت 58 روز عملآوری به مدت 1 ساعت در دماهای انتخابشده تحت حرارت قرارگرفتهاند. برای به دست آوردن مقاومت پیوستگی میلگردها با بتن سبک سازهای از آزمایش بیرون کشیدگی 5 استفادهشده است. علاوه بر مقاومت پیوستگی، لغزش میلگردها با استفاده از دستگاه LVDT نیز محاسبهشده است. نتایج نشان میدهد که در همهی دماها مقاومت پیوستگی میلگردهای فولادی بیشتر از میلگردهای پلیمری میباشد. با افزایش دما مقاومت پیوستگی میلگردهای پلیمری افت بیشتری نسبت به میلگردهای فولادی دارند. در دمای 152 درجهی سانتیگراد میلگردهای پلیمری 13 درصد مقاومت پیوستگی خود را از دستداده اند در حالی که میلگردهای فولادی 13 درصد مقاومت پیوستگی خود را از دستدادهاند. میتوان نتیجه گرفت که در شرایطی که سازههای ساخته شده در مواجه با حرارت هستند استفاده از میلگردههای فولادی ارجحتر میباشد.
