هوشنگ دباغ

با توجه به پیشرفت تکنولوژی و توسعه ساخت و ساز، با اهداف کاهش هزینۀ اقتصادی و بهره برداری مطلوب ؛ علم عمران، در حال مطالعه وبررسی اجرای ساختمانها با اسکلت کمپوزیت و آنالیز آنها به صورت خمیری جهت استفاده از ظرفیت نهایی مقاطع و طرحی بهینه می باشد، در این پایان نامه ستونهای مختلف کمپوزیت پروفیل فولادی مدفون در بتن نیمه پر از بتن و بتن مدفون در یک جدارۀ فولادی جهت جلو گیری از کمانش موضعی و اثر محدود شدگی بتن در برنامه ABAQUS مدل شدند . این سه نوع ستون تحت بارهای استاتیکی بار مرکزی، بار خارج از مرکز و بارگسترده ناشی از تیرهای متصل به قاب بر اساس مقاومت خمیری- مقاومت خمیری یعنی به جسم بدون گسیخته شدن قابلیت تحمل تغییر شکل های زیاد را می دهد- درون قابهای متشکل از تیر و ستونهای کامپوزیت 3 و 5 دهانه با تعداد طبقات 3و 5و 7 و 21 و 12 با هم مقایسه شدند. تیرها برای همه نمونه ها یک مورد لحاظ گردید در آخر مشاهده شد که ستون بتن مدفون در یک جدارۀ فولادی زودتر از همه به حالت پلاستیک می رسد. همچنین ستون بتن نیمه پر از بتن نیز دیرتر از سایر مقاطع به حالت پلاستیک خود می رسد. علاوه بر آن در ساختمان های 3 طبقه، بار گذاری گسترده در مقایسه با دو بارگذاری دیگر باعث کاهش زمان به پلاستیک رسیدن مقاطع ستون می شود. در حالی که در ساختمان های 5 طبقه به بالا، بار گذاری خارج از محور در مقایسه با دو بار گذاری دیگر باعث کاهش زمان به پلاستیک رسیدن مقاطع ستون می شود