حاجی حسین عزیزی

توالی کرتاسه بالایی (UCS) در شمال زون سنندج-سیرجان، دربردارنده 5 واحد (K8-K12)، به ستبرای 2000 متر، شامل آهک، شیل، ماسه سنگ، کنگلومرای درون سازندی، و گدازه های بازالتی و آندزیتی است. این سنگ ها با ناپیوستگی بر روی نهشته های کرتاسه پایینی و در زیر کنگلومرای پالئوسن جای دارند. نسبت های Al2O3/TiO2، LREEs/HREEs، و ...، الگوی عناصر نادر خاکی (REEs)، و آنومالی های منفی Eu، Nb و Ta نمونه های شیل UCS نشان می دهند که این نمونه ها بطور عمده نابالغ، رسوبات چرخه اول ناشی از فرسایش سنگ های متوسط تا اسیدی کمان ماگمایی تیپ آند هستند. نسبت های Ni/Co وV/(V+Ni) ، مقادیر Mn* و Ce/Ce*، و همبستگی قوی منفی بین Ce/Ce* و HREEs/LREEs (72/0-(r= بیانگر ساخته شدن نمونه ها در حوضه رسوبی قحطی زده تحت شرایط احیایی است. ترکیب شیمیایی، و تغییرات عمودی رخساره های سنگی UCS، گویای تغییر محیط رسوبی از محیط رسوبی دراز گودال، سراشیبی دراز گودال به حوضه جلوی کمان ماگمایی، ناشی از مهاجرت کمان ماگمایی به سوی قاره است. فعالیت آتشفشان های کرتاسه پسین منجر به Upwelling آب های احیایی، ایجاد منطقه حداقل اکسیژن، مرگ گروهی پلانکتون ها، ساخت پیریت و دولومیت در رسوبات شده است. در نمودار Th/Yb-Ta/Yb جاگیری نمونه ها در محدوده های ACM و WPVZ ناشی از تحولات تکتونیکی از سابداکشن با شیب کم به شرایط آتشفشانی کششی می باشد.