هادی امین رسولی

منطقه بررسی شده در این پژوهش در محدوده جنوب، غرب و شمال اصفهان واقع شده است. در این پژوهش به بررسی سنگ شناختی و ژئوشمیایی دولومیت های کرتاسه زیرین پرداخته شده است. براساس ترکیب سنگ شناختی و شیمیایی، پنج نوع دولومیت در برش های مورد بررسی تشخیص داده شده اند. نوع اول دولومیت خیلی ریز تا ریز بلور که در شرایط نزدیک به سطح زمین و در مراحل اولیه دیاژنز، در محیط های پهنه جزر و مدی تا کولاب تشکیل شده است. در این دولومیت، مقادیر Sr نسبتا بالا (2537 پی پی ام) و Fe (8861 پی پی ام) و Mn (852 پی پی ام) اندک است. نوع دوم، دولومیت های ریز تا متوسط بلور نیمه شکل دار تا بی شکل را شامل می شود. در مقایسه با دولومیت نوع اول ، مقدار Sr و Mn آن ها بیش تر است. این دولومیت به احتمال زیاد در شرایط دیاژنز تدفینی کم عمق تشکیل شده است. نوع سوم شامل دولومیت متوسط تا درشت بلور، شکل دار و نیمه شکل دار و واجد حواشی روشن و مراکز کدر است. این دولومیت در مقایسه با دو نوع قبلی، دارای Fe و Mn بیش تر و Sr کمتری است. آن ها در شرایط تدفین بیش تر و از طریق دولومیتی شدن رسوبات آهکی قبلی و یا از تبلور دوباره دولومیت های نوع اول و دوم تشکیل شده اند. دولومیت های متوسط تا درشت بلور پرکننده ی حفره ها و شکستگی ها، نوع چهارم از دولومیت های منطقه بررسی شده را تشکیل می دهند. این دولومیت ها ، در طی دیاژنز تدفینی متوسط ، و در دمایی کمتر از 60 تا 80 درجه سانتی گراد تشکیل شده اند. در این دولومیت ها، مقادیر Fe و Mn از مرکز حفره ها و شکستگی ها به سمت بیرون، کاهش می یابد. نوع پنجم، شامل دولومیت درشت بلور زین اسبی پرکننده حفره ها و شکستگی ها است. این دولومیت، در خلال دیاژنز تدفینی عمیق و در دمایی بالاتر از 60 تا 80 درجه سانتی گراد ( محدوده 60 تا 100 درجه سانتی گراد)، تشکیل شده است. این نوع ، فقط در غرب اصفهان (منطقه نجف آباد) تشخیص داده شد و تشکیل آن به احتمال زیاد مرتبط با تکامل تکتونیکی منطقه است. شیمی عناصر اصلی و فرعی و همچنین استوکیومتری دولومیت ها، حاکی از کاهش میزان Sr و افزایش مقادیر Fe و Mn از دولومیت های نوع اول به دولومیت های نوع چهارم است. دولومیت خیلی ریز تا ریز بلور (نوع اول) دارای بیش ترین مقادیر Sr و استوکیومتری را دارد. زیاد بودن مقدار Sr در دولومیت خیلی ریز تا ریز دلیلی بر کانی شناسی آراگونیتی کربنات های