سازند آسماری (الیگو-میوسن)، مهمترین سنگ مخزن ایران، به طور عمده دربرگیرنده سنگ های کربناته است و نهشته های سیلیسی آواری و تبخیری به ترتیب در بخش ماسه سنگی اهواز و بخش تبخیری کلهر دیده می شوند. این سازند، در برش های مورد بررسی، با مرزهای ناپیوسته در میان سازند گچساران در بالا و سنگ های قدیمی تر در پایین جای دارد. بررسی رخساره ها و چینه نگاری سکانسی نهشته های سازند آسماری به شناسایی هفت سکانس AS1-AS7 در برش های شاهزاده عبدالله، کوه میش، گچساران 31 و برش الگو و 2 سکانس AS1-AS2 انجامیده است. نتایج این بررسی نشان می دهند که بر خلاف کارهای گذشته، مرز اشکوب های روپلین- شاتین، شاتین-اکیتانین و اکیتانین-بوردیگالین ناپیوسته است. مرز ناپیوسته سازندهای پابده و آسماری ناپیوستگی مهمی است که ناشی از افت سطح جهانی دریاها در سرانجام روپلین، پس از رخداد تکتونیکی همزمان با رسوبگذاری پدید آمده است. بودن دو سکانس در نهشته های آسماری بالایی و هم ارزی آنها با سیکل های جهانی بوردیگالین و مرز فرسایشی آن با سازند گچساران نشان میدهند که پایان سازند آسماری پایان بوردیگالین است. سکانس های سازند آسماری با سکانس های جهانی و چرخه های بالا و پایین افتادن سطح دریا همخوانی دارند و چرخه های تغییرات جهانی سطح نسبی دریاها رخدادهای تکتونیکی منطقه ای را دربرگرفته اند.
