بررسی رخساره های سازند آسماری (الیگو-میوسن) در بخش مهمی از زاگرس چین خورده به شناسایی دو رخداد تکتونیکی (نزدیک مرزهای روپلین-شاتین و اکیتانین-بوردیگالین) انجامیده است. رخداد تکتونیکی نخست، نزدیک مرز روپلین-شاتین، به بارگذاری تراستی، حرکت Forebulge بسوی گوه تراستی، پاره شدن حوضه رسوبی به چندین زیر-حوضه و پدید آمدن رخساره های گوناگون شده است. حرکت گوه تراستی و ادامه آن بسوی کریتون (بسوی خلیج فارس)، پوسته ای را که بر روی آن حوضه فورلند جای دارد، ستبرتر و سخت تر کرده و به کاهش نرخ فرونشینی و پر شدن فرورفتگی ها انجامیده است. فرسایش Forebulge و حرکت آن بسوی کریتون (در هنگام آرامش تکتونیک) به ساخته شدن حوضه گسترده رمپ، در اکیتانین بالایی و ساخته شدن رخساره های همسان و نهشته های این زمان در برش ملاوی شده است. رخداد تکتونیکی دوم، در مرز اکیتانین-بوردیگالین، به خارج شدن دوباره برش ملاوی از آب، پدید آمدن رخساره های دریای باز کم ژرف بر روی افق ناپیوسته در برش های دیگر و ساخته شدن رخساره های دریای ژرف در برش دهدز پس از پیشروی دریای بوردیگالین انجامیده است. بالا آمدن جهانی سطح نسبی دریاها در بوردیگالین پسین به ساخته شدن رخساره های کربناته در گستره زیادی از منطقه زاگرس شده است.
