نهشته های بخش 1 سازند میلا (کامبرین میانی) با مرزهای ناپیوسته فرسایشی در میان واحد کوارتزیت بالایی سازند لالون و بخش 2 سازند میلا جای دارند. این نهشته ها بطور عمده کربناته اند و در برگیرنده 4 کمربند رخساره ای پهنه جزر و مدی، تالاب پشت سدی، سد و دریای باز هستند. در سطح بالای واحد کوارتزیت بالایی افقی از ماسه سنگ های بشدت هوازده قرمز/خاک های قدیمی در نواحی شهمیرزاد، تویه- دروار، عجب شیر و مهاباد دیده می شود که در هنگام پسروی سطح دریا پدید آمده است. بودن دو افق بیوستروم و بیوهرم ترومبولیتی در چند سانتی متری مرز زیرین بخش 1 سازند میلا نشان دهنده پیشروی دریا، پس از پدید آمدن مرز ناپیوسته بالای کوارتزیت بالایی، است. نهشته های هم ارز واحد کوارتزیت بالایی در کشورهای ترکیه، عمان، چین و امریکای شمالی با ناپیوستگی هم شیب از نهشته های رویی خود جدا می شوند. گسترش زیاد ناپیوستگی یاد شده بیانگر ناپیوستگی مهم تیپ 1 (SB1) است. تغییرات عمودی رخساره های سازند میلا نشان می دهد که پیشروی دریا در آغاز نهشته گذاری بخش 1 سازند میلا انجام گرفته و به پدید آمدن توالی پیشرونده (بخش های 1 تا 3) انجامیده است. بنابراین واحد کوارتزیت بالایی در توالی پیشرونده سازند میلا جای ندارد و نمی تواند، برخلاف پیشنهاد برخی از زمین شناسان، کوارتزیت پایینی آن باشد.
