هادی امین رسولی

کانسار باریت شاه نشین (شمال شرق مریوان)، به گونه چینه سان و عدسی شکل، در میزبان سنگ های آتشفشانی کرتاسه پسین جای دارد. باریت ها به طور عمده تک کانی، درشت بلور و به شکل های صفحه ای و تیغه ای هستند. مقادیر (21/53- 19.05) δ34S باریت ها و مقایسه بین داده های 87Sr/86Sr نمونه های باریت ( 0/70651/0/70649) با نسبت های آن ها در آب دریای کرتاسه پسین (7075/ 0) و سنگ های آتشفشانی میزبان (705/0 /0-704 /0) بیانگر تشکیل کانسار شاه نشین بوسیله سیال های گرمابی زیردریایی است. این سیال دارای دو منشاء ماگمایی و آب دریا است. تغییر در نسبت اختلاط این دو سیال به تغییر در فراوانی عناصر جزیی، ppm (175/3-4/6) REEs، و نسبت های LREE/HREE منجرشده است. نزدیکی مقادیر δ34S نمونه های باریت و آب دریای مرتبط با آن ها (22-20‰)، گویای مقدار کم گوگرد سیال ماگمایی، ساخت باریت در جریان آزاد آب و شرایط اکسیدان بستردریا است. داده های باریت شاه نشین همسان کانسار تیپ فلسیک کوروکو، نهشته شده در حوضه حاشیه قاره ای بین پهنه فرورانش و حاشیه غیرفعال است.