پیاده روی قدیمی ترین شکل جابجایی انسان در فضاست، انسان دوپا آن سان که راه رفتن آموخت، به عبارتی تنها چند ماه پس از تولد، شروع به راه رفتن می کند و می توان گفت این حق طبیعی تمام استفاده کنندگان از فضای شهری که تداوم و عمومیت دارد. اگر در قرن بیستم، وجود فضاهای سبز عمومی وسیع و مسیرهای سواره عریض و مناسب، معیار توسعه یافتگی و سرزندگی یک شهر بود، باید اذعان کرد که در قرن حاضر، محدوده ها و شبکه های کامل پیاده شهری، یکی از مهمترین فضاهای گذران اوقات فراغت و نشانه بارزی از کاربرد دانش طراحی شهری در فرآیند توسعه شهرها می باشند. از همین رو امروزه پیاده راه ها و قلمرو های پیاده نه تنها جزء مهمترین فضاهای عمومی شهری محسوب می گردند، بلکه اساساً به منظور تداوم حیات شهری ضروری هستند و به عنوان عناصری خاطره انگیز و هویت بخش در شهرهای امروزی شناخته می شوند. بافت تاریخی سنندج منطبق بر هسته های تاریخی و مرکزی شهر نیز می باشد و وجود عناصرشهری تاریخی و با ارزشی چون بازار سنتی ،مسجد جامع،...ازمهمترین عوامل هویت بخش تاریخی و فرهنگی منطقه می باشد. با این وجود این بافت امروزه با مشکلات عدیده ای مواجه بوده و رو به زوال و نابودی پیش می رود. ساختار شبکه ارتباطی در محدوده بافتهای قدیم شهری همچون سنندج به فراخور شکل گیری تاریخی و عملکرد های گذشته و با در نظر داشتن مقیاس انسانی و به صورت ارگانیک شکل گرفته است. دسترسی های کوتاه و در مقیاس پیاده با نقش برجسته اجتماعی، پیچیدگی معابر به تبع شرایط آب و هوایی و امنیت شهری، فقدان فضاهای لازم دسترسی و توقف خودرو، شیب های غیراستاندارد و سطوح نامناسب و ناهموار (به ویژه در بخش های شرقی و مرکزی بافت) از جمله ویژگی های بارز در ساختار شبکه ارتباطی محله است. از این رو طرح " امکان سنجی، برنامه ریزی و طراحی محور های پیاده مدار در شهرهای استان کردستان" با تاکید بر طراحی محور پیاده مدار در هسته مرکزی شهر سنندج، توسط دفتر آموزش و پژوهش استانداری کردستان در قالب یک طرح پژوهشی پیشنهاد شد تا بتواند به عنوان یک سند پیشرو بخشی از مشکلات ترافیکی،عملکردی و... بافت مذکور را مرتفع سازد. در این راستا گروه شهرسازی دانشگاه کردستان با توجه به ظرفیت های علمی و حرفه ای خود درصدد است تا یک سند کاربردی را به منظور نهادینه سازی مفهوم پیاده راه سازی در فرایند تهیه طرح های توسعه ی شه
