حسن غریبی

این پژوهش با هدف پیش‌بینی خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی بر اساس فراحافظه با میانجی‌گری باورهای ضمنی هوش در دانش‌آموزان صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، دانش‌آموزان سال دوم متوسطه شهر مریوان به تعداد 1800 نفر بود. تعداد نمونه آماری 316 نفر بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و با استفاده از جدول مورگان و فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری در این پژوهش عبارت بودند از پرسش‌نامه‌های استاندارد خودکارآمدی تحصیل پاتریک (1997)، خودتنظیمی بوفارد (1995)، چندعاملی فراحافظه تریر و ریچ (2000) و همچنین باورهای ضمنی هوش عبدالفتاح و بیتس (2006). نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که فرضیه‌های پژوهش و معناداری تمامی عوامل موجود در مدل تأیید شد. به عبارت دیگر بین فراحافظه بر اساس خودکارآمدی و خودتنظیمی با میانجی‌گری باورهای ضمنی هوش، رابطه مثبتی و معناداری وجود دارد.