از زمان آغاز روانشناسی به عنوان یک علم مستقل، یادگیری یک موضوع اصلی در پژوهشهای روانشناختی بوده است (دیهاور، بارنز-هولمز و مورس،3102). روانشناسان در سالهای اخیر به تعریفهایی از یادگیری تمایل نشان داده اند که به تغییر در رفتار مشاهده پذیر اشاره میکند. معروفترین این تعریف ها، تعریفی است که به وسیله کیمبل پیشنهاد شده است؛ به زعم کیمبل یادگیری تغییر نسبتا ً پایدار در رفتار بالقوه (توان رفتاری) است که در نتیجه تمرین تقویت شده رخ میدهد. اگر چه این تعریف بسیار معروف است ولی به هیچ وجه مورد پذیرش همه روانشناسان نیست.
