هدف این مطالعه تعیین مدل ساختاری فرسودگی تحصیلی براساس رفتارهای ارتقاء دهنده‌ی سلامت تحصیلی و باورهای انگیزشی با میانجیگری سبک های حل مسئله در دانش‌آموزان متوسطه شهرستان کامیاران بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه آموزش و پرورش شهر کامیاران (3720 نفر) بود که بر اساس فرمول کوکران 348 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پژوهش به روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه‌های استاندارد برسو و همکاران (1997)، رفتارهای ارتقا دهنده سلامت تحصیلی صالح‌زاده و همکاران (1396)، باورهای انگیزشی پینتریچ و دیگروت (1990) و سبک حل مسأله کسیدی و لانگ (1996) بوده که بعد از برآورد اعتبار و پایایی در بین پاسخگویان توزیع گردید. داده‌ها استفاده از نرم افزار 27 و AMOS تجزیه و تحلیل شد که نتایج تحلیل مسیر نشان داد که مدل مفهومی پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس رفتارهای ارتقا دهنده سلامت تحصیلی و باورهای انگیزشی با واسطه‌گری سبک حل مسأله با مدل تجربی برازش دارد. نتایج آزمون فرضیات نشان داد که رفتارهای ارتقا دهنده سلامت تحصیلی و باورهای انگیزشی، فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان را پیش‌بینی می‌کند. هم چنین رفتارهای ارتقا دهنده سلامت تحصیلی و باورهای انگیزشی از طریق سبک حل مسأله، فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان را پیش‌بینی می‌کنند.
