حسن غریبی

این مطالعه با هدف مدل یابی پرخاشگری و سازگاری بر اساس سبک فرزند پروری ادراک شده با میانجی گری توانایی ذهنی سازی در دانش آموزان انجام شد. تحقیق حاضر از نظر دسته‌بندی تحقیقات براساس هدف از نوع پژوهش‌های کاربردی می باشد زیرا به بررسی ساختارهای نظری در بافت‌ها و موقعیت های علمی و واقعی می پردازد و از نظر ماهیت روش، یک تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه دانش آموزان دوره اول دبیرستان شهر مریوان به تعداد 2500 نفر بود که در سال 1402 مشغول به تحصیل اند. روش نمونه گیری خوشه ای و حجم نمونه 333 نفر از دانش آموزان شهر مریوان انتخاب شدند.جهت جمع آوری داده ها ازپرسشنامه خشم و پرخاشگری کودکان و نوجوانان نیسلون(2000)، پرسشنامه ذهنی‌سازی فوناگی(2016)،پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند(????) و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان (سینها و سینگ؛1993) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از پرسش‌نامه، از روش های آماری توصیفی و استنباطی(معادلات ساختاری) از نرم‌افزار SMART PLS3 استفاده گردید. نتایج نشان داد که توانایی ذهنی سازی می تواند نقش میانجی در رابطه با پرخاشگری بر اساس سبک فرزند پروری ادراک شده داشته باشد.اما توانایی ذهنی سازی نتوانست نقش میانجی در رابطه با سازگاری بر اساس سبک فرزند پروری ادراک شده داشته باشد.همچنین نتایج بیانگر این بود که بین سبک فرزندپروری ادراک شده و سازگاری، پرخاشگری، توانایی ذهنی سازی در دانش آموزان رابطه وجود دارد. بین توانایی ذهنی سازی و پرخاشگری در دانش آموزان رابطه وجود دارد.اما بین توانایی ذهنی سازی و سازگاری در دانش آموزان رابطه وجود ندارد