پژوهش حاضر با هدف، پدیدار شناسی تجربه ترومای کودکی و نمود های آن در زندگی فعلی پدران انجام گرفت. این پژوهش جزء تحقیقات بنیادی بود و بر مبنای رویکرد کیفی و با روش تحقیق پدیدار شناسی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی پدران ساکن شهرستان دهگلان در سال 1400 بود. حجم نمونه پژوهش 21 نفر بود که به روش نمونه گیری هدفمند و با رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد و داده ها با استفاده از روش هفت مرحله ای کلایزی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از بررسی و تحلیل دقیق 27 کد محوری و 10 کد انتخابی بدست آمد. با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان گفت، اگر ترومای دوران کودکی برطرف نشود، با شخص تا بزرگسالی خواهد آمد و خود زمینه‌ای برای مشکلات فردی، میان فردی و اجتماعی، خانوادگی و شغلی خواهد بود.
