حسن غریبی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر فرسودگی تحصیلی، اهمال کاری و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان گیلانغرب صورت گرفت. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ شیوه گردآوری داده‌ها از نوع نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش حاضر تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان گیلان غرب در نیمسال اول سال تحصیلی 1402-1403 بود. با توجه به ماهیت نیمه آزمایشی بودن پژوهش نمونه پژوهش شامل 60 نفر از دانش‌آموزان دختر مقطع دبیرستان متوسطه دوم بود که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند که به‌صورت تصادفی در دو گروه گواه (30 نفر) و گروه آزمایش (30 نفر) جایگذاری شدند. برای انجام دادن این پژوهش نمونه های مورد نظر پس از اجرای پیش آزمون برای گروه آزمایش دوره آموزش خودتنظیمی به مدت 8 جلسه اجرا شد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997)، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی اسچافلی و همکاران (2002) و مقیاس اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) استفاده شد که نتایج نشان داد آموزش خود تنظیمی منجر به کاهش فرسودگی تحصیلی و اهمالکاری و افزایش اشتیاق تحصیلی دانش آموزان شده است.