حسن غریبی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودتعلیمی کلامی بر کاهش نشانه‌های نقص توجه –بیشفعالی، پرخاشگریاجتماعیواضطرابکودکان انجام گرفت. به این منظور پاسخ به پرسشنامه مشکلات رفتاری کوای پترسون بین60 نفر از دانش آموزان 8 و 9 ساله مشکوک به این اختلال توسط والدین دانش آموز انجام گرفت که در این بین 16 نفر دانش آموز 8 تا 9 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی، پرخاشگری اجتماعی و اضطراب که نمره‌ی بالاتری در پرسشنامه مذکور کسب نموده و نیز به کلینیک‌های روانشناختی شهر سقز مراجعه نموده بودند به صورت در دسترس انتخاب شده و به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند. مداخله‌ی گروه آزمایش 15 جلسه‌ی 90 دقیقه ای آموزش خودتعلیمی کلامی در 5 هفته بود. بعد از 5 هفته آموزش پس آزمون اجرا شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل شد. یافته‌ها نشان دادند که آموزش خودتعلیمی کلامی بر کاهش نشانه‌های نقص توجه- بیش فعالی و اضطراب کودکان موثر است) 05/0 > (p اما در کاهش علائم پرخاشگری تاثیر چندانی نداشت. مبتنی بر یافته‌ها می‌توان بیان کرد که آموزش خودتعلیمی کلامی به دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه –بیش فعالی واضطراب به عنوان یک شیوه‌ی موثر برای کاهش نشانه‌های این اختلالات بوده و در درمان این کودکان اثربخش می‌باشد.