زمینه و هدف هر خانواده شیوه های خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش بکار می گیرد. این شیوه ها سبک های فرزندپروری نامیده می شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مهارت های فرزند پروری بر پیوند والدینی، استرس درک شده و کیفیت زندگی مادران دارای کودک پیش دبستانی بود. روش کار روش مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادرانی بودکه کودکان آنها در مهد کودک های شهر سنندج در سال 1394 ثبت نام نموده بودند. 30 نفر از مادران با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه یک ساعته تحت آموزش مهارت های فرزندپروری بر اساس روش لین کلارک1 (1938) قرارگرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983)، پرسشنامه کیفیت زندگی (36-SF) منتظری و همکاران (1384) و ابزار پیوند والدینی پارکر (1979) استفاده شد. یافته ها یافته ها نشان داد آموزش مهارت های فرزندپروری بر پیوند والدینی، استرس ادراک شده والدین و کیفیت زندگی مادران داری کودک پیش دبستانی تاثیرگذار بود. بدین صورت که آموزش مهارت های فرزندپروری باعث تقویت پیوند والدینی، کم شدن استرس ادراک شده والدین و بالا رفتن کیفیت زندگی مادران گردید. نتایج نشان داد که میانگین نمرات در دو گروه تفاوت معناداری (0.05p<) داشت. نتیجه گیری طبق یافته ها می توان از آموزش مهارت های فرزندپروری به مادران بعنوان شیوهای برای بهبود سلامت روان مادران و بهبود روش های تربیتی آنان استفاده کرد. همچنین گام موثری در افزایش رفتارهای خوب و کاهش رفتارهای بد فرزندان می باشد.
