در این آزمایش از 720 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (راس 308) برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف آنزیم فیتاز (0، 500 و 2500 واحد به ازاء هر کیلوگرم جیره)، و اسید های آمینه متیونین و ترئونین جیره در دوره سنی 1تا 42 روزگی، در جیره های برپایه ذرت و سویا با کمبود حاشیه ای فسفر (30/0 درصد) بر عملکرد، قابلیت هضم فسفر کل و قابلیت هضم پروتئین، معدنی شدن استخوان درشت نی و صفات سرم خون استفاده گردید. هر کدام ازگروه های آزمایشی در چهار تکرار (دو تکرار ماده و دو تکرار نر) با استفاده از طرح کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزودن سطح بالای فیتاز به جیره بطور معنی داری (05/0P<) موجب بهبود وزن بدن در سن 22 روزگی و افزایش وزن زنده در دوره سنی 1 تا 21 روزگی گردید. افزودن سطح بالای فیتاز به جیره همراه با سطوح مختلف اسیدهای آمینه متیونین و ترئونین از اثرات مشابه مشاهده شده در هنگام افزودن مقادیر بالای فیتاز به جیره شاهد منفی برخوردار بود. افزودن فیتاز به جیره فاقد تاثیر معنی دار بر مقادیر مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک در دوره های سنی 1 تا 21 و 22 تا 42 روزگی بود، ولی سطح بالای فیتاز موجب بهبود ضریب تبدیل خوراک در دوره سنی 1 تا 42 روزگی گردید. جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی سطح بالای فیتاز در سن 21 روزگی دارای خاکستر و فسفر استخوان درشت نی بالاتری بودند، که با افزایش سطح استفاده از آنزیم فیتاز در جیره بهبود یافت. افزودن سطح بالای آنزیم فیتاز به جیره باعث افزایش مقادیر فسفر، پروتئین کل و اسید اوریک سرم در سن 21 روزگی شد. افزودن 2500 واحد آنزیم فیتاز به هر کیلوگرم جیره موجب افزایش قابلیت هضم ظاهری فسفر کل و پروتئین خام جیره و کاهش محتویات فسفر کل و پروتئین خام ایلئوم در سن 21 روزگی گردید. بطورکلی نتایج بیانگر این بود که افزودن مقادیر بالای آنزیم فیتاز به جیره کم فسفر از پتانسیل بالایی جهت بهبود عملکرد، معدنی شدن استخوان و قابلیت استفاده از مواد مغذی برخوردار می باشد.
