امیرعلی صادقی

در این آزمایش از 672 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (راس 308) برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف آنزیم فیتاز (0، 500 و 2500 واحد به ازاء هر کیلوگرم جیره)، نوع غله (گندم در مقایسه با جو) و شکل خوراک (مرطوب درمقایسه با خشک) دردوره آغازین ( 1تا 21 روزگی) در جیره های با کمبود حاشیه ای فسفر (30/0 درصد) بر عملکرد، معدنی شدن استخوان درشت نی و فراسنجه های سرم خون انجام گرفت. هر کدام ازگروه های آزمایشی در چهار تکرار (دو تکرار ماده و دو تکرار نر) با استفاده از طرح کاملاً تصادفی و با روش فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفتند. تماهی گروه های آزمایشی در طول دوره سنی 22 تا 42 روزگی از جیره یکسان بر مبنای ذرت-کنجاله سویا تغذیه شدند. نتایج نشان داد که افزودن فیتاز به جیره بطورمعنی داری موجب بهبود وزن بدن در سنین 11، 22 و 42 روزگی گردید. اثرات سطح پایین فیتاز بر افزایش وزن بدن تنها در دوره سنی 1 تا 11 روزگی معنی دار بود، در حالیکه اثرات سطح بالای فیتاز تا سن 42 روزگی ادامه داشت. افزودن فیتاز به جیره فاقد تاثیر معنی دار بر مقادیر مصرف خوراک در دوره سنی 1 تا 22 روزگی بود، ولی جوجه های تغذیه شده با جیره دارای سطح بالای فیتاز از مقادیر بالاتر مصرف خوراک در دوره های سنی 22 تا 42 و 1 تا 42 روزگی برخوردار بودند. اگرچه افزودن آنزیم فیتار به جیره موجب بهبود ضریب تبدیل خوراک گردید، ولی جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی بالاترین سطح فیتاز از مقادیر پایین تر ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد و یا گروه تغذیه شده با جیره حاوی سطح پایین فیتاز برخوردار بودند. جوجه های تغذیه شده از جیره با فیتاز بالا از مقادیر پایین تر وزن نسبی دوازدهه و ایلئوم در سن 21 روزگی برخوردار بودند. خاکستر استخوان درشت نی، محتویات فسفر و کلسیم ایلئوم در سن 21 روزگی با افزایش سطح استفاده از آنزیم فیتاز در جیره بهبود یافت. افزودن آنزیم فیتاز به جیره فاقد تاثیر معنی دار بر مقادیر کلسترول و آهن سرم در سن 21 روزگی بودتد، ولی افزودن 2500 واحد آنزیم فیتاز به هر کیلوگرم جیره موجب افزایش سطح فسفر سرم و کاهش محتویات پروتئین خام، فسفر و کلسیم ایلئوم در سن 21 روزگی گردید.نتایج نشان داد که جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی گندم در مقایسه با ذرت از وزن بدن بالاتر در سنین 11، 22 و 42 روزگی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک پایین تر در دوره های سنی 1 تا 11، 1