امیرعلی صادقی

تغذیه فسفر با توجه به میزان نیاز پرنده بعنوان روشی مؤثر برای کاهش دفع فسفر در فضولات واحدهای مرغداری به اثبات رسیده است. در این آزمایش اثرات استفاده از سطوح مختلف فسفر قابل دسترس در مرحله آغازین با استفاده از طرح کاملاً تصادفی روی 504 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 که بصورت مختلط با همدیگر نگهداری می شدند انجام گرفت. در طول دوره پرورش از جیره های دارای مقادیر مختلف فسفر قابل دسترس در مراحل مختلف به شرح: دوره آغازین (45/0، 40/0، 35/0، 30/0، 25/0 و 20/0 درصد) و دوره رشد( 414/0، 364/0، 314/0، 264/0، 214/0 و 164/0 درصد) استفاده گردید. در طول مدت آزمایش و در سنین 7، 14، 20، 28 و 36 روزگی ، مقادیر اوزان زنده و خوراک مصرفی اندازه گیری و بر اساس آنها مقادیر افزایش وزن روزانه و ضرایب تبدیل خوراک محاسبه گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که کاهش سطح فسفر قابل دسترس جیره ( کمتر از 40/0 درصد در دوره آغازین و 364/0 درصد در دوره رشد) بطور معنی داری موجب کاهش وزن زنده، افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک در سنین 7، 14، 20، 28 و 36 روزگی گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که مقادیر ضریب تبدیل خوراک عمدتاً تحت تاثیر پایین ترین سطح استفاده از فسفر قابل دسترس در جیره قرار گرفت. نتایج این آزمایش همچنین نشان داد که کاهش سطح فسفر قابل دسترس جیره دارای اثرات معنی داری بر درصد تلفات جوجه های گوشتی مورد آزمایش بود. سطح استفاده از فسفر قابل دسترس در این آزمایش فاقد تاثیر معنی داری بر اوزان نسبی بخش های مختلف دستگاه گوارش بود.