پلی‌پلوئیدی نقش مهمی در تکامل کاریوتیپ و گونه‌زایی گیاهان بازی کرده است. در آلوپلی‌پلوئیدهای جدید، ناپایداری در میوز طی نسل‌های اولیه باعث کاهش باروری گیاه و ناپایداری ژنوم آن می‌شود. اطلاعات اندکی در مورد ناپایداری میتوزی در آلوپلی‌پلوئیدهای تازه به‌وجود آمده وجود دارد. لذا یکی از اهداف این تحقیق بررسی پایداری طی تقسیمات میتوزی در بوته‌های مختلف آمفی‌پلوئید جدید حاصل از تلاقی گندم و آجیلوپس تریانسیالیس (Wheat–Aegilops triuncialis) طی نسل‌های مختلف می‌باشد. این آمفی‌پلوئید دارای ژنوم AABBDDUUCC است و از نظر تئوریکی 70 کروموزوم دارد. در کل 21 بذر مربوط به نسل‌های F1 تا F4 که از سه بذر مختلف F1 به‌وجود آمده بودند از طریق شمارش کروموزومی و روش هیبریداسیون DNA فلوروسنت مورد بررسی قرار گرفتند. آنیوپلوئیدی سوماتیکی (تفاوت در تعداد کروموزوم‌های سلول‌های سوماتیکی مختلف در یک بوته) در 81 درصد از بوته‌ها مشاهده شد. تعداد کروموزوم‌ها در سلول‌های سوماتیکی (در بین و درون بوته‌های مختلف) از 62 تا 70 متغیر بود. علاوه بر این، روش فلوسایتومتری برای بررسی بیشتر اندازه ژنوم در بین آمفی‌پلوئیدهای مختلف به‌کار گرفته شد. فلوسایتومتری تفاوت در اندازه ژنوم را در بین آمفی‌پلوئیدهای مختلف نشان داد که ممکن است به‌دلیل تفاوت در اندازه کروموزوم‌ها باشد. در کل نشانه‌ای از پایدار شدن ژنوم طی نسل‌های مطالعه شده به‌دلیل آنیوپلوئیدی سوماتیکی مشاهده نشد. لذا به نظر می‌آید که عدم هماهنگی بین زیر ژنوم‌ها به‌دلیل جدید بودن آمفی‌پلوئید مطالعه شده و هم‌چنین اندازه ژنوم بزرگ عامل اصلی در ناپایداری ژنومی در آمفی‌پلوئید ساختگی گندم-آجیلوپس تریانسیالیس باشد.
