به منظور بررسی تأثیر آبیاری تکمیلی و کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه کردستان در سال 93-1392 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح بدون آبیاری، آبیاری در مرحله گل دهی و آبیاری در مرحله پرشدن دانه، و سطوح کود در پنج سطح نیتروکارا، فسفاته بارور2، نیتروکارا + فسفاته بارور2، نیتروکارا + فسفاته بارور2 +50 درصد کود شیمیایی و100 درصد کود شیمیایی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثر سطوح آبیاری بر وزن خشک بوته، ارتفاع بوته، تعداد سنبلچه، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح، وزن هزار دانه، عمکرد دانه و درصد پروتئین دانه معنی دار بود. تیمار تلفیقی کود زیستی (نیتروکارا و فسفاته بارور2) همراه با کاربرد کود شیمیایی به میزان 50 درصد بیشترین عملکرد (319/9 گرم بر مترمربع) و تیمار نیتروکارا به تنهایی (227/3 گرم بر مترمربع) کمترین عملکرد را در بین تیمارهای کودی به خود اختصاص دادند. نتایج تاثیر مثبت آبیاری تکمیلی در مراحل گلدهی و پرشدن دانه همراه با کاربرد کود زیستی نیتروکارا و فسفاته بارور2 + 50 درصد کود شیمیایی را روی وزن خشک گیاه، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه گندم نشان داد. کاربرد تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی ضمن تأمین نیازهای غذایی گیاه زراعی گندم دیم و افزایش عملکرد آن، سبب کاهش قابل توجه مصرف کودهای شیمیایی می شود. با توجه به نتایج این آزمایش، انجام یک نوبت آبیاری تکمیلی در مرحله گل دهی یا پرشدن دانه در افزایش عملکرد گندم دیم مؤثر بوده است.
