غلامرضا حیدری

این تحقیق به منظور بررسی تأثیر کودهای زیستی و شیمیایی بر عملکرد، اجزای عملکرد، میزان کلروفیل و فتوسنتز کدوی تخم کاغذی (L. Cucurbita pepo) به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار طی سال زراعی 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام شد. تیمارهای کودی شامل شاهد یا بدون مصرف کود (1N)، کود زیستی نیتروکسین (2N)، کود زیستی فسفات بارور 2 (3N)، کودهای زیستی نیتروکسین + فسفات بارور 2 (4N)، کود شیمیایی (اوره120 کیلوگرم در هکتار + فسفات مونوآمونیوم150 کیلوگرم در هکتار) (5N)، 50 درصد کود شیمیایی+ نیتروکسین (6N)، 50 درصد کود شیمیایی+ فسفات بارور 2 (7N)، 50 درصد کود شیمیایی+ نیتروکسین + فسفات بارور 2 (8N) بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای کودی بر میزان کلروفیل، فتوسنتز، عملکرد دانه، قطر، وزن متوسط هر میوه، عملکرد میوه و دانه در متر مربع و بوته تأثیر معنی داری داشتند، به طوری که بیشترین عملکرد دانه (97/97 گرم در متر مربع) در تیمار کودی (8N) و بیشترین عملکرد میوه (2/6272 و 5/5790 گرم در متر مربع)، فتوسنتز (56/15 و 05/14 میکرومول Co2 در مترمربع در ثانیه) و کلروفیل (06/53 و 08/50 عدد (SPAD به ترتیب در تیمارهای کودی (8N) و (6N) مشاهده گردید. وزن هزار دانه و تعداد میوه در بوته تحت تأثیر تیمارهای کودی قرار نگرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد در صورتی که کود های زیستی در تلفیق با 50 درصد کود شیمیایی مصرف گردد، ضمن کاهش مصرف کود شیمیایی بیشترین عملکرد دانه و میوه به دست خواهد آمد.