تنش خشکی یک تنش غیر زنده است که به طور جدی تولید محصولات کشاورزی را در بیشتر نقاط جهان متأثر می سازد. لذا به منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی بر کاهش اثرات تنش خشکی بر روی برخی خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت (Mv 500) آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391- 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام گرفت. در این آزمایش تنش کمبود آب در دو سطح شامل آبیاری کامل و تنش در مرحله گلدهی در کرت های اصلی قرار گرفتند و سطوح کودی شامل 100 درصد کود شیمیایی، 100 درصد کود شیمیایی + ریز مغذی ها، بیوسوپرفسفات + نیتروکسین، بیوسوپرفسفات + نیتروکسین + ریز مغذی ها، 50 درصد کود شیمیایی + بیوسوپرفسفات، 50 درصد کود شیمیایی + بیوسوپرفسفات + نیتروکسین و شاهد بدون کود به عنوان کرت های فرعی در نظر گرفته شدند. صفات اندازه گیری شده در این آزمایش عبارت بودند از میزان قندهای محلول، آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز و پراکسیداز و عملکرد دانه می باشد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تأثیر آبیاری بر آنزیم های آنتی اکسیدان در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود، به نحوی که بالاترین میزان کاتالاز و پراکسیداز به تنش در مرحله گلدهی اختصاص یافت. در حالی که کودهای زیستی و عناصر ریز مغذی سبب کاهش میزان فعالیت های آنزیمی شدند. کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی باعث افزایش متابولیسم قندها تحت شرایط تنش خشکی شدند. همچنین نتایج حاکی از معنی دار بودن تأثیر تنش خشکی و عناصر ریزمغذی بر عملکرد دانه بود. عناصر ریزمغذی همراه با کودهای شیمیایی باعث بهبود عملکرد دانه تحت شرایط تنش خشکی شدند به طوری که بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار مصرف 100 درصد کود شیمیایی و عناصر ریزمغذی بود. در شرایط آبیاری کامل بالاترین میزان عملکرد دانه مربوط به تیمار مصرف بیوسوپرفسفات + نیتروکسین + ریزمغذی بود.
