این تحقیق به بررسی تأثیر سیستمهای مختلف خاکورزی، شامل خاکورزی رایج، خاکورزی کاهشی و بدون خاکورزی، بر عملکرد و کیفیت دانه گندم و نیز تأثیر آنها بر خواص فیزیکی و شیمیایی خاک میپردازد. هدف اصلی، ارزیابی تأثیر این سیستمها بر میزان تولید، عناصر غذایی خاک و ویژگیهای کیفی گندم است. مطالعههای پیشین نشان دادهاند که سیستمهای خاکورزی حفاظتی موجب کاهش تخریب خاک، افزایش محتوی کربن آلی، بهبود ساختار خاک، کاهش فرسایش و حفاظت منابع آب میشوند، و این روشها نسبت به خاکورزی رایج سودآوری و پایداری بیشتری در تولید دارند. گندم، بهعنوان یکی از مهمترین گیاهان زراعی و منبع اصلی تغذیه جهانی، در این تحقیق جایگاه ویژهای دارد. آزمایش در شهرستان سنندج در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه سطح خاکورزی و چهار رقم گندم انجام میشود و صفات مختلف خاک و محصول مانند خصوصیات فیزیکی، شیمیایی خاک، عملکرد و خصوصیات دانه اندازهگیری خواهند شد. نتایج بهوسیله روشهای آزمایشگاهی و آماری تحلیل شده و هدف نهایی، ارائه راهکارهای موثر برای مدیریت بهینه خاک و افزایش بهرهوری و پایداری تولید گندم است.
