غنی سازی غذاها و نوشیدنی های پرمصرف با اجزای غذاداروی سلامتی بخش با استفاده از ابزارهای انتقال نانوفناوری احتمالاً یک راه حل موثر برای ترفیع سلامتی مصرف کننده است. با این که نگرانی هایی در مورد سمیت احتمالی نانوذرات به دلیل ضریب نفوذ بالای آن ها از موانع بیولوژیکی وجود دارد، اما رویکرد احتیاطی به کار گرفته شده توسط تنظیم کنندگان، محققین و تولیدکنندگان و افزایش آگاهی از مزایای بالقوه این فناوری، مسیری برای کاربرد ایمن و وسیع و پذیرش عمومی آن فراهم می کند. این مطالعه مروری به بررسی سامانه های انتقال نانوساختار برای اجزای زیست فعال سلامتی بخش در توسعه غذاهای فراسودمند می پردازد. بسیاری از مواد غذادارو را نمی توان مستقیماً به غذاها و نوشیدنی ها اضافه نمود؛ زیرا نقطه ذوب بالا و انحلال پذیری ناچیزی در آب دارند، در حین فراوری، انبارداری و هضم پایداری شیمیایی کمی دارند، در روده زیست دستیابی کمی دارند، دارای خواص حسی نامطلوب هستند و سازش پذیری مناسبی با ماده فراسودمند ندارند. بنابراین، طراحی سامانه های حامل برای رفع این مسائل، اهمیت ویژه ای دارد. اما این سامانه ها باید ایمن و کم هزینه باشند، بر روی برچسب بسته غذایی برای مصرف کننده مطلوب باشند و تاثیر نامطلوب بر خواص حسی غذای فراسودمند ایجاد نکنند. مهم ترین مزایای نانوحامل ها، افزایش زیست دستیابی ماده غذادارو و اثر نامطلوب ناچیز بر خواص حسی است. در این جا انواع مهم سامانه های نانوحامل که در مطالعات اخیر برای پوشینه دار کردن و انتقال مولکول های غذادارو به کار گرفته شده اند، مورد بررسی قرار می گیرد. این موارد شامل نانوامولسیون ها، لیپوزوم ها، نانوسوسپانسیون ها، حامل های لیپیدی نانوساختار و نانوذرات و میسل های تولید شده از بیوپلیمرها (و مواد لیپیدی و معدنی) می باشد.
