توده های نفوذی مورد مطالعه از شمال غرب به سمت جنوب غرب به ترتیب شامل سنگ های نفوذی حاجی آباد، خلخاب-نشوه، ظفرقند، مارشنال، کوه پنج، جبال بارز و رابور-لاله زار، است. توده های نفوذی جاجی آباد و خلخاب-نشوه نشانه ای از ماگماتیسم ائوسن است و به دنبال آن زمان های بعدی توده های نفوذی جبال بارز و ظفرقند با سن الیگوسن، مارشنان با سن میوسن پیشین، رابور-لاله زار با سن میوسن پیشین و کوه پنج با سن میوسن پسین جایگزین شده اند. این توده های نفوذی غالباً دارای نسبت ایزوتوپی (87Sr/86Sr)i پایین و εNd(t) بالا هستند و سن مدل (TDM) این توده های نفوذی از 295 میلیون سال تا 1822 در تغییر است. به نظر می رسد پوسته ژونیل در شکل گیری آن ها سهم بسزایی داشته است که مقادیری از پوسته پایینی قدیمی و همچنین گوشته به آن اضافه شده است. سن مدل گویای آن است که در زمان کامبرین- نئوپروتروزوئیک پوسته قاره ای در کمان ماگمایی ارومیه-دختر توسعه پیدا کرده است. توده های نفوذی مذکور داری ویژگی های ژئوشیمیایی مشابهی هستند و تنها اختلاف ژئوشیمیایی بین این توده ها، ویژگی آداکیتی توده های نفوذی رابور- لا له زار و کوه پنج است به طوری که کوه پنج مستعد کانه زایی مس و طلا پورفیری است. به نظر می رسد کانه زایی در کمربند ماگمایی- ارومیه- دختر در توده های نفوذی با ویژگی آداکیتی مرتبط با محیط پس از برخورد هستند که در زمان سن میوسن پسین اتفاق افتاده است.
