سنگ های گرانیتوئیدی بخش میانی نوار سنندج-سیرجان واقع در استان لرستان، در ژوراسیک میانی و در محیط قوس قاره ای تشکیل شده اند. در مجاورت آن ها، سنگ های الترامافیک با کانی های الیوین، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن و آمفیبول رخنمون دارند. الیوین ها در مقاطع میکروسکوپی گرده شده اند و دارای خلیج خردگی هستند. این بیانگر آن است که الیوین ها با درجات مختلف دستخوش هضم ماگمایی شده اند. آنالیزهای ریزپردازش الکترونی و محاسبه ی ترکیب شیمیایی گدازه در تعادل با هر یک از کانی ها نشان می دهد که با پیشرفت تبلور، Mg# ماگما به صورت خطی سیر صعودی دارد. این روند علاوه بر اینکه خاستگاه ماگمایی الیوین ها را تایید می کند، بیانگر افزایش Mg# ماگما حین تبلور بخشی است که کاملاً غیر عادی است. برای توجیه افزایش Mg# ماگما، دو احتمال بررسی شده اند. 1- بالا بودن گریزندگی اکسیژن و تبلور زود هنگام اکسیدهای آهن؛ 2- هضم الیوین حین تبلور بخشی. با توجه به مدلسازی های شیمیایی انجام شده و روند افزایشی Ni حین تبلور بخشی. می توان هضم الیوین در حین تبلور بخشی را عامل افزایش Mg# و Ni ماگما در نظر گرفت.
