در خصوص منشاء آنکلاوهای میکروگرانولار در توده های گرانیتی نظریات مختلفی مطرح شده است و می تواند با ماگمای میزبان خود هم منشاء و یا از منشاء های مختلفی مشتق شده باشد. از عوامل شکل گیری آنکلاوها می توان به مواردی چون (1) زنولیت؛ قطعاتی از سنگ دربرگیرنده که در حین صعود ماگما به درون آن وارد شده اند (2)رستیت ها؛ بقایای برجامانده و ذوب نشده از ذوب بخشی سنگ های پوسته ای ، (3) کومولا: تجمع کانی های تبلور یافته در مراحل اولیه تبلور ماگمایی ، (4) حاشیه انجماد سریع؛ ناشی از شکسته شدن و سقوط بخش های زودتر تبلور یافته در حاشیه مجرای ماگمایی به درون ماگما و (5) اختلاط ماگمایی؛ حاصل از اختلاط دو ماگما، اشاره نمود. آنکلاوهای حاصل از اختلاط ماگمایی از چند میلی متر تا چند متر متغیر است و با این که اغلب دانه ریزند، اندازه دانه ها با نزدیک شدن به مرز آنکلاو- سنگ میزبان کوچکتر می شود. مرز بارز و مشخص بین آنکلاو با سنگ میزبان، اشکال کروی یا بیضوی و رنگ تیره تر نسبت به سنگ میزبان از دیگر ویژگی های صحرایی این آنکلاوها محسوب می شود. حضور آنکلاوهای میکروگرانولار به همراه شواهدی از حضور بافت های غیر تعادلی نظیر فنوکریست فلدسپار با بافت های پوئی کیلیتیک و آنتی راپاکی وی، کوارتزهای اسلی که توسط کانی های کوچک دمای بالاتر مانند پلاژیوکلاز، بیوتیت و آمفیبول به طور زونه احاطه شده اند، خوردگی و تحلیل رفتگی پلاژیوکلازها، حضور لخته های مافیک، آپاتیت های سوزنی، تیغه های پلاژیوکلاز کوچک درون پلاژیوکلازهای بزرگتر و مرز مضرس، کنگره ای و زائده دار آنکلاو، همگی آمیختگی ماگمایی را تأیید می کنند.
