در جنوب شرق اردستان واحدهای آتش فشانی متنوعی شامل آندزیت، آندزیت بازالتی، داست و توف های اسیدی به سن ائوسن برونزد دارند. این سنگها غالباً بافت پورفیری، گلومروپورفیری، میکرولیتی و پوئی کلیتیک دارند و حاوی پلاژیوکلازهایی با بافت غربالی و زونینگ می باشند. جهت بررسی شرایط تبلور ماگما، اندازه بلورهای پلاژیوکلاز در سنگهای آندزیت و داسیت به روش CSD (توزیع اندازه بلورها) مورد بررسی قرار گرفته اند. بر اساس این تکنیک سهم حجمی کانی پلاژیوکلاز در نمونه ها از 4/24-8/10 متغیر بوده و زمان رشد بلورهای پلاژیوکلاز بین 31 تا 110 سال محاسبه شده است. وجود شکستگی و انحناء به سمت پایین در نمودارهای نیمه لگاریتمی که بر اساس تغییرات چگالی تجمعی بلورهای پلاژیوکلاز در برابر اندازه آن ها ترسیم می شود، در کنار شواهد پتروگرافی مانند بافت گلومروپورفیری ، پوئی کلیتیک، غربالی و زونینگ در پلاژیوکلازها نشان می دهد که علاوه بر فرایند تفریق بلوری اختلاط ماگمایی نیز در تشکیل سنگهای منطقه موثر بوده است.
