توده گرانیتوئیدی کوه دم واقع در شمال شرق اردستان عمدتاً از گرانودیوریت تشکیل شده است. در این توده آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک فراوان با ترکیب مونزونیت، مونزودیوریت و مونزودیوریت کوارتزدار حضور دارند که به اشکال کروی و به ندرت بیضوی دیده می شوند. اندازه این آتکلاوها از چند میلی متر تا حدود 30 سانتی متر متغیر است. این آنکلاوها دانه ریز بوده و با نزدیک شدن به همبری آنکلاو-سنگ میزبان اندازه بلورهای آنکلاو کاهش می یابد. حضور آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک در درون توده گرانیتوئیدی با شواهدی از بافت های غیر تعادلی، آمیختگی ماگمایی را محرز می سازد. شواهدی چون وجود درشت بلورهای فلدسپار که حاوی انکلوزیون هایی از سایر کانی ها هستند، درشت بلورهای کوارتز که کانی-های کوچک دما بالاتر نظیر پلاژیوکلاز، بیوتیت و آمفیبول به طور زونه در حاشیه آن شکل گرفته اند، زونینگ نوسانی در پلاژیوکلازهای خورده شده و انحلال یافته، لخته های مافیک متشکل از آمفیبول، بیوتیت، اسفن و مانیتیت، آپاتیت سوزنی، فلدسپار آنتی راپاکی وی، تیغه های پلاژیوکلاز کوچک درون پلاژیوکلاز بزرگتر، حضور بلورهای فلدسپار با مرز مضرس و زائده دار در همبری آنکلاو- سنگ میزبان، گویای این حقیقت است که ورود ماگمای مافیک تر با دمای بالاتر به درون ماگگمای سردتر، باعث تشکیل آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک شده و به دنبال آن بافت های فوق الذکر ایجاد شده است.
