فاطمه سرجوقیان

توده نفوذی نوع-I قشلاق آفتابرو با سن ائوشن میانی در بخش مرکزی کمان ماگمایی ارومیه-دختر (UDMA) رخنمون یافته و از گرانودیوریت میزبان و انکلاوهای مافیک میکروگرانولار (MMEs) تشکیل شده است. از لحاظ سنگ شناختی، گرانیتوئید قشلاق آفتابرو (GAG)، گرانودیوریتها و گرانوفیرهای گرانولار، دانه ریز تا دانه متوسط و با رنگ خاکستری روشن هستند که اساساً از کانی های پلاژیوکلاز، کوارتز، پتاسیم فلدسپار، هورنبلند، و پیروکسن تشکیل شده اند. ترکیبات پلاژیوکلاز در محدوده های آندزین و اولیگوکلاز قرار می گیرند. آمفیبول ها از نظز ترکیبی در محدوده مگنزیوهورنبلند، اکتینولیت هورنبلند و اکتینولیت از گروه آمفیبول کلسیک قرار می گیرند. گرانودیوریت های میزبان دما و فشارهای تبلور به ترتیب از 635 تا 713 درجه سانتی گراد (با میانگین C°669) و از 53/0 تا 78/1 کیلوبار (با میانگین 25/1kbar) را نتیجه داده اند. با فرض اینکه فشار 1 Kbar تقریباً با عمق 5/3 کیلومتری پوسته قابل مقایسه است، می توان نتیجه گرفت که آنها در عمق 37/4 کیلومتری جاگیر شده بودند. انکلاوهای مافیک موجود در گرانیتهای میزبان تا حدودی دما (690 تا 718) و فشارهای تبلور (09/1 تا 77/1، با میانگین 43/1) بیشتری را نشان می هند، که معادل عمق 5 کیلومتر است. مقادیر fO2 محاسبه شده برای تبلور آمفیبول ها در سنگ میزبان و انکلاوهای آن ها به ترتیب از 2/11- تا 3/13- و 5/11- تا 8/12- در تغییر است،که نشاندهنده شرایط اکسیداسیون بالا در نفوذی های مورد مطالعه است. محتویات آب محاسبه شده، نشان می دهد که گرانودیوریت ها و انکلاوهای وابسته مقادیر شدیداً مشابه محتویات آب به ترتیب از 5/2 تا 7/3 wt% و از 6/2 تا 7/3 wt% را نتیجه می دهند.