فاطمه سرجوقیان

گرانودیوریت های قشلاق آفتابرو (GAG) در بخش مرکزی زون ماگمایی ارومیه-دختر (UDMA) با حضور انکلاورهای میکروگرانولار مافیک (MMEs) در آن، مشخص می شوند. حضور زینوکریست های پلاژیوکلاز، کوارتز و هورنبلند (با سایز مشابه با یان کانیها در گرانودیوریت میزبان) در MMEها نشان می دهد که این کانی ها در ماگمای گرانیتی میزبان متبلور شده بودند و سپس به درون گلبول های مافیک طی فرایندهای هیبرید شدن، انتقال مکانیکی یافته اند. بعضی انواع خاص از ویژگی های ریزساختاری، از قبیل پلاژیوکلازهایی با زونبندی نوسانی، تغییرات نامنظم محتویات آنورتیت، Sr و Ba از مرکز به حاشیه پلاژیوکلاز، پلاژیوکلازهای کوچک تخته ای شکل موجود در پلاژیوکلاز بزرگ، بافت غربالی در فنوکریست های فلدسپار، بافت پوئیکیلیتیک، آپاتیت های سوزنی در مگاکریست های هورنبلند و پلاژیوکلاز (نشانه ای از سرشدن و تبلور سریع)، انکلاوهایی با حاشیه انجماد سریع، پلاژیوکلاز اسفنجی-سلولی و فنوکریست های پلاژیوکلازهای گرد شده در MMEها، شواهد مستقیمی از اختلاط ماگماهای همزیست مافیک و غنی از بلور فلسیک میزبان را عرضه می کنند. زونینگ نوسانی و روند معکوس از مرکزبه حاشیه در بلور پلاژیوکلاز که با افزایش An، Sr، Ba، و Fe همراه است، به اختلاط با یک مذاب کمتر تفریق یافته اشاره دارد. رابطه مثبت بین محتویات An پلاژیوکلاز با FeO و Sr در بلور منفرد پلاژیوکلاز وجود دارد، که احتمالاً می توان به فرآیندهای اختلاط ماگمایی نسبت داد. از اینرو، افزایش ناگهانی محتویات An، Sr و Fe نشان می دهد که ماگمای جدیدی درون اتاق ماگمایی تزریق شده است. روند افزایشی در نمودار FeO(wt.%) در برابر An (mol%) نشان می دهد که اختلاط با ماگمایی که از نظر شیمیایی متفاوت است، باید به عنوان مکانیسم غالب در نظر گرفته شود. رخداد معمول این بافت ها در GAG می تواند به عنوان نتیجه ای از برهمکنش ماگماهای فلسیک و مافیک توضیح داده شود.