توده ساب ولکانیک قرق دره در استان مرکزی در جنوب غرب شازند قرار دارد و بخشی از زون سنندج- سیرجان محسوب می شود. این توده از سنگ های ریوداسیتی تشکیل شده است که عمدتا از پلاژیوکلاز، کوارتز، الکالی فلدسپار، بیوتیت و مقدار کمی آمفیبول پارگازیت (در آنکلاو) و همچنین کانی های فرعی زیرکن و آپاتیت تشکیل شده اند. این سنگ ها حاوی آنکلاوهای میکروگرانولار کروی و به ندرت بیضوی هستند. از ویژگی های بارز این سنگ ها حضور دو نوع آنکلاو با ترکیب کانی شناسی مشابه با سنگ میزبان یعنی داسیت و آنکلاو دیگر با ترکیب اندزیتی است قطر این آنکلاو ها از حدود چند میلیمتر تا چهل سانتی متر در تغییر است . اندازه کانی های تشکیل دهنده آنکلاوها در بخش خارجی ریزتر از مرکز آنکلاو هاست. شواهد پتروگرافی مانند آپاتیت سوزنی ، بیوتیت تیغه چاقویی، آمفیبول پارگازیتی در آنکلاوها ، منطقه بندی پلاژیوکلازها، بافت میان بار های آلکالی فلدسپار، حاشیه انحلالی ، حضور لخته ای بیوتیت و تجمع کانی های مافیک همگی بر اختلاط ماگمایی دلالت دارند. نتایج تجزیه میکروپروپ فلدسپارهای این سنگ ها نشان می دهد که طیف ترکیب شیمیایی پلاژیوکلازها در آنکلاو از آندزین تا بیتونیت و در ریوداسیت میزبان از اولیگوکلاز تا لابرادوریت در تغییر است و منطقه بندی عادی را نشان می دهند. دمای تشکیل پلاژیوکلازها در آنکلاوها کمتر از 550 درجه سانتی گراد و در ریوداسیت میزبان 550-650 درجه سانتیگراد بوده .بررسی های زمین شناسی نشان می دهد که ماگمای سازنده این توده از نوع کالک آلکالن و غنی از پتاسیم بوده و از نظر درجه ی اشباع از آلومینیم متاآلومین تا پرآلومین است. الگوی عناصر نادر خاکی و کمیاب به عنوان مثال غنی شدگی LILE در مقایسه با HFSE بیانگر آن است که ماگمای اولیه از پوسته زیرین و احتمالا بر اثر ذوب بخشی پرتولیت های مختلف به وجود آمده است و ماگمای بازالتی حاصل از گوشته متحمل ترین منشا گرمایی برای ذوب بخشی بوده است. ناهنجاری منفی عناصر P,Ti,Nb در روند تغییرات عناصر کمیاب نشانگر شکل گیری این سنگ ها در مناطق فرورانش است. ویژگی های ژئوشیمیایی و کانی شناسی نشان می دهد که این سنگ ها از نوع سنگ های قوس آتشفشانی (VAG ) مرتبط با حاشیه فعال قاره ای نرمال است و گمان می رود که در پیوند با پدیده فرورانش ورقه ی اقیانوسی نئوتتیس به زیر ورقه ی قاره ای پلاتفرم ایران حاصل شده است.
