در شرق شھرستان ازنا سنگھای الترامافیک منطقه ملاطالب واقع شده اند که در حاشیه سنگھای گرانیتوئیدی قرار دارند. مطالعات میکروسکوپی نشان می دھد که توالی تبلور کانیھای اصلی سنگھای الترامافیک به ترتیب شامل الیوین، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن و آمفیبول است. الیوینھا به صورت ادخال داخل سایر کانیھا قرار گرفته اند و بخشھای حاشیه ای آنھا ھضم شدگی نشان می دھد. آنالیزھای الکترون میکروپروبی که بر روی این چھار کانی انجام شده بیانگر آنست که تمامی این کانیھا با یکدیگر ھم منشاء ھستند . محاسبه ترکیب مذاب در تعادل با کانیھا نشان می دھد که با پیشرفت تبلوربخشی کانیھا ، عدد منیزیم مذاب (Mg#) افزایش یافته است. این مساله برخلاف روند معمول در فرایند تبلوربخشی است که طی آن بایستی Mg# ماگما کاھش یابد. برای توجیه این موضوع دو فرضیه مورد بررسی قرار گرفته است. 1- بالا بودن فوگاسیته اکسیژن ماگما و تبلور اکسیدھای آھن؛ 2- ھضم الیوین در حین تبلوربخشی. محاسبات انجام شده برای برآورد مقدار نیکل (Ni) موجود در ماگما نشان می دھد که نیکل ماگما در حین تبلور کانیھا افزایش یافته است. بنابراین بالا رفتنMg# ماگما ناشی از فوگاسیته بالای اکسیژن نیست. ھضم الیوین به عنوان کانی که میزبان مقادیر بالایی Ni، Mg و Co است، فراوانی این عناصر را در ماگما افزایش می دھد و باعث ایجاد روندھای شیمیایی می شود که در حالت عادی و در سیستمھای بسته قابل مشاھده نیست. مشاھدات میکروسکوپی نیز ھضم شدگی الیوین را تایید می کند.
