تودۀ گرانیتوئیدی جنوب غرب بیارجمند با وسعت تقریبی 120 کیلومتر مربع در شمال استان سمنان واقع شده است. این توده ماسه سنگ های ژوراسیک را قطع نموده و دگرگونی مجاورتی خفیفی را در آنها بوجود آورده است. سنگ های حاشیه توده، در امتداد زون های برشی موازی با همبری توده، دستخوش دگرشکلی دمای بالا شده اند و فابریک هایی نظیر ساختارهای S-C پیدا کرده اند. بر اساس شواهد زیر به نظر می رسد دگرشکلی این سنگ ها در شرایط دمایی بالای سولیدوس و احتمالاً در حضور مقدار کمی مذاب اتفاق افتاده باشد: 1) پر شدن شکستگی بلورهای فلدسپار اولیه توسط مجموعه های دانه ریز کوارتز، پتاسیم فلدسپار و بیوتیت (ساخت های ساب ماگمایی)، تبدیل ارتوز به میکروکلین در اثر فشار و ایجاد عدسی های ارتوز در درجات بالای دگرریختی، 2) وجود دانه های کوارتز و فلدسپار در بین کلیواژهای تغییر شکل یافته بیوتیت، خمیدگی رخ ها در بیوتیت و تبدیل آن به تجمعات ریزتری از کلریت در دگر ریختی های شدید، 3) همرشدی کوارتز و پتاسیم فلدسپار که به طور بخشی جایگزین پلاژیوکلاز شده اند، ساخت ساب ماگمایی و کینک باند شدن پلاژیوکلاز. 4) حضور بافت گرانوفیری دگرشکل نشده در حاشیه بلورهای دگرشکل شده ارتوکلاز، 5) خاموشی موجی شدید، خرد شدگی و تبلور مجدد کوارتزها.
