توده نفوذی فشارک واقع در 75 کیلومتری شمال شرق اصفهان از لحاظ سنگ شناسی شامل طیف نسبتا گسترده ای از سنگهای نفوذی با ترکیب گرانیت، گرانودیوریت، تونالیت و دیوریت می باشد. این منطقه در تقسیمات زمین شناسی ایران، در زون ایران مرکزی قرار گرفته و قسمت کوچکی از کمربند ماگمایی ارومیه – دختر محسوب می شود. توده نفوذی فشارک حاوی آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک فراوان با ترکیب کوارتزدیوریت و مونزودیوریت است. ابعاد این آنکلاوها از چند میلی متر تا 1متر متغیر است و با این که اغلب دانه ریزند، اندازه دانه ها با نزدیک شدن به مرز آنکلاو- سنگ میزبان کوچکتر می شود به عبارت دیگر دارای حاشیه انجماد سریع هستند. مرز بارز و مشخص بین آنکلاو با سنگ میزبان، اشکال کروی یا بیضوی و رنگ تیره تر نسبت به سنگ میزبان از دیگر ویژگی های صحرایی این آنکلاوها محسوب می شود. وجود بافت های غیر تعادلی مانند بافت پویی کیلیتیک در پلاژیوکلازها، پلاژیوکلازهای درشت با ساختمان منطقه ای، تیغه های پلاژیوکلاز کوچک به صورت انکلوزیون در پلاژیوکلازهای درشت، بلورهای درشت پلاژیوکلاز و آمفیبول در همبری آنکلاوها و سنگ میزبان، همچنین حضور لخته های مافیک، آپاتیت های سوزنی و درشت بلورهای کوارتز با حاشیه خلیجی شده که به وسیله ریز بلورهای دیگر احاطه شده اند و مرز مضرس بین آنکلاوها و سنگ میزبان همگی بیانگر ورود ماگمای مافیک با دمای بالا به درون ماگمای فلسیک سردتر و شواهدی از اختلاط ماگمایی تلقی می شوند. ویژگی های ژئوشیمیایی بیانگر نقش تفریق فلدسپار و آمفیبول در تحولات ماگمایی است. نمودارهای تمایز کننده محیط تکتونیکی همراه با غنی شدگی از عناصر ناسازگار LILE و LREE نسبت به عناصر HFSE و HREE و آنومالی منفی عناصر Nb،Ti و Eu حاکی از شکل گیری این سنگ ها در مناطق مرتبط با فرورانش در حاشیه فعال قاره ای است. نسبت های پایین Nb/La و Nb/Ce و نسبت های بالای Zr/Nb همراه با نمودارهای تعیین کننده منشاء سنگ ها، بیانگر نقش گسترده پوسته قاره ای آمفیبولیتی در شکل گیری توده نفوذی فشارک است.
