توده گرانیتوئیدی کوه دم، واقع در شمال شرق اردستان، عمدتاٌ از گرانودیوریت و کمی دیوریت تشکیل شده است. بخش های گرانودیوریتی این مجموعه توسط دایک هایی بازیک متعدد قطع شده اند. کانی های اصلی تشکیل دهنده سنگ های منطقه شامل پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار، کوارتز، بیوتیت، آمفیبول و پیروکسن می باشند. نتایج آنالیز مایکروپروب نشان می دهد که بیوتیت های گرانودیوریت ها و دیوریت ها از نوع منیزیم دار و متعلق به سری کالک آلکالن کوهزایی هستند. آمفیبول های این مجموعه، کلسیک و ترکیب آن ها از منیزیوهورنبلند تا اکتینولیت در گرانودیوریت ها و از اکتینولیت هورنبلند تا اکتینولیت در دیوریت ها و دایک های بازیک تغییر می کند. ترکیب پلاژیوکلازها در گرانودیوریت ها از الیگوکلاز تا آندزین و در دیوریت ها و دایک های بازیک از آندزین تا لابرادوریت متغیر است. مطالعات ژئوترموبارومتری بر روی گرانودیوریت ها حاکی از آن است که میانگین فشار و دمای حاکم بر توده در هنگام جایگزینی به ترتیب حدود 5/1 کیلوبار و 700 درجه سانتی گراد بوده است. این فشار با توجه به میانگین چگالی سنگ های پوسته ، با عمق حدود 5/5 کیلومتری انطباق دارد.
