توده گرانیتوئیدی گوشه در جنوب شرق بروجرد دارای ترکیب گرانیت، گرانودیوریت و برونبوم های ریز دانه ای با ترکیب گرانودیوریت تا کوارتزمونزودیوریت می باشد. حضور این برونبوم ها به همراه شواهدی از بافت های غیر تعادلی چون لبه انحلالی و منطقه بندی در پلاژیوکلازها، بافت غربالی، لخته های مافیک، بیوتیت تیغه ای، بافت خال خال فلدسپار قلیایی و آپاتیت سوزنی نشان دهنده شرایط ناپایدار و عدم تعادل در محیط تبلور بوده که احتمالا در اثر صعود سریع ماگما و یا فرآیند اختلاط ماگما ایجاد شده است. بلورهای فلدسپار قلیایی و پلاژیوکلاز در سنگ های نفوذی گوشه از دید ترکیب و بافتی ساختمان منطقه ای نشان می دهند. ترکیب شیمیایی پلاژیوکلازها در سنگ های گرانیتوئیدی در گستره میان اوایل آلبیت (An:2) در لبه تا اوایل آندزین (An: 33) در مرکز و ترکیب پلاژیوکلاز برونبوم ها در گستره به نسبت گسترده تری از اوایل الیگوکلاز (An: 11) تا اواسط آندزین (An: 36) تغییر می کند. ترکیب فلدسپار قلیایی در سنگ های گرانیتوئیدی با Or=94-97 و در برونبوم ها با Or=69-96 مشخص شده است. فراوانی عناصر کمیاب Fe ،Sr ،Ba و Mg در فلدسپارها، الگوی نوسانی نشان می دهند. الگوی نوسانی عناصر اصلی و کمیاب از مرکز به لبه در بلور فلدسپار، به نقش مؤثر پدیده آمیختگی ماگمایی در شکل گیری توده گرانیتوئیدی گوشه اشاره دارد.
