در این پژوهش به بررسی نیمرخ شخصیتی افراد دارای گرایش به سیگار بر اساس رگه های مرضی شخصیت و شدت نارساکنشی شخصیت طبق مدل جایگزین DSM-5 پرداختیم. این مدل برای اختلالات شخصیت، اختلال شخصیت را از طریق نقص در کنش وی و رگه های مرضی شخصیت مشخص می کند. شدت مصرف سیگار می تواند متاثر از ویژگی های شخصیتی فرد باشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمام افراد دارای گرایش به سیگار در سطح شهر ارومیه در سال 1400 بود . از بین 113 نفری که به پرسشنامه ها پاسخ دادند با حذف پرسشنامه های مخدوش 99 پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت. مقیاس سطوح کنش وری شخصیت (LPFS)، سیاهه شخصیت برای DSM-5 (PID-5) و آزمون فاگستروم پرسشنامه های مورد استفاده را تشکیل دادند. نتایج حاصله از این قرار بود که گرایش به سیگار از طریق رگه های مرضی شخصیت پیشبینی نشد. از بین مولفه های سطوح کنش وری شخصیت، خود جهت دهی تنها مولفه ای بود گرایش به سیگار را پیشبینی می کرد و دیگر سطوح کنش وری شخصیت، گرایش به سیگار را پیشبینی نمی کردند. بین گرایش به سیگار و نمره کل کنش وری شخصیت، مولفه های هویت و صمیمیت رابطه معناداری یافت نشد. ارتباط معنی دار مثبت بین گرایش به سیگار و مولفه کنش وری شخصیت خود جهت دهی و همدلی وجود داشت. همچنین، ارتباط معناداری بین گرایش به سیگار و وجوه رگه ی شخصیتی بی ثباتی هیجانی، عدم مسئولیت پذیری و خطرپذیری مشاهده شد. اما رابطه معناداری بین نمره کل رگه های شخصیت، ابعاد و سایر صفات وجود نداشت. در حد نتایج پژوهش حاضر در نظر گرفتن نیمرخ شخصیتی و سطحی از کنش وری شخصیت ممکن نیست. بدین شکل هر فردی با هر ویژگی و شرایط شخصیتی و محیطی در خطر ابتلای به این مشکل رفتاری قرار دارد.
