پژوهش حاضر، تلاشی در جهت مقایسه تأثیر شیوه های روان درمانگری پویشی کوتاه مدت فشرده با تمرکز بر تجربه هیجان ها و بازسازی دفاع ها بر اختلال اضطراب اجتماعی است. جنبه های علت شناختی و روشهای درمانگری متفاوت اختلال اضطراب اجتماعی در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. از میان جنبه های علت شناختی، جنبه های روان پویشی و از میان روشهای درمانگری موجود برای این اختلال، روان درمانگری پویشی کوتاه مدت که شیوه ی درمانگری روان پویشی نوین است، مورد توجه قرار گرفت. تاثیر این درمانگری ها با مقایسه سه گروه آزمایشی و کنترل در یک قالب یک طرح نیمه تجربی مورد بررسی قرار گرفت. به این ترتیب، از طرح شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با سه گروه، استفاده شد. شیوه های درمانگری به منزله ی متغیرهای مستقل پژوهش، و نتایج آزمون هراس اجتماعی لیبوویتز و متغیر وابسته بود. جامعه پژوهش را دانشجویان 18 تا 34 ساله دانشگاه کردستان که مبتلا به اضطراب اجتماعی بودند و برای اقدامات درمانی داوطلب شدند، تشکیل دادند، و از این تعداد 41 نفر انتخاب شدند که به طور تصادفی در سه گروه ( 16نفر گروه آزمایش، 12 نفر گروه آزمایش، 13 نفر گروه کنترل) قرار گرفتند. مداخله در گروه های آزمایشی شامل -به طور میانگین- 8 جلسه درمانگری پویشی کوتاه مدت بود. مداخلات بر اساس تمرکز بازخورد درمانگر بر تجربه هیجان ها و تمرکز بازخورد درمانگر بازسازی دفاع ها انجام شد. داده های حاصل از پژوهش از طریق تحلیل کوواریانس (ANCOVA)، مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاکی از این بود که رواندرمانگری پویشی کوتاه مدت فشرده )متمرکز بر تجربه هیجانها و متمرکز بر بازسازی دفاعها ) بر کاهش علایم اختلال اضطراب اجتماعی مؤثر است، و علایم اختلال اضطراب اجتماعی در گروه های آزمایش کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل داشته اند ، اما دو فن مورد آزمون تفاوت معناداری در نتایج ندارند. همچنین هریک از دو فن مورد آزمون، نکات بالینی جالب توجهی را در فرایند درمان بیماران نمایان ساخته اند.
